Αυτόν τον Αετό ...

Πριν πολύ καιρό γνώρισα έναν καταπληκτικό Άνθρωπο ... έναν Άντρα αληθινό από αυτούς που ούτε σε ταινίες εποχής δεν θα δεις !!!!

Ένα βράδυ εκεί που του γκρίνιαζα όπως πάντα μου λέει βάσανο κρυβόμαστε  όταν μας πονάτε...

γιατί δεν γίνεται αλλιώς... σας αφήνουμε περιμένοντας...πάντα ελπίζουμε πάντα είμαστε δίπλα

αλλά πρέπει πρώτα να το καταλάβετε αλλιώς δεν υπάρχει...θα στο πω αλλιώς και ίσως το καταλάβεις επειδή σου αρέσει κιόλας .Ο Αετός.... η πετάει ψηλά... η δεν πετάει γιατί τραυματίστηκε... μην τους πληγώνετε... σκοτώστε τους...Αυτό   που κατάλαβα είναι πως  για να αγαπάς  θέλει καρδιά και ανακάλυψα πως είχα τελικά ...τίποτα δεν άφησα να πέσει κάτω...όλα πέρασαν μέσα απ' την καρδιά μου πριν πάρουν  την θέση τους στο χρόνο , για όσο κράτησε  το ταξίδι....η Χαρά και η Λύπη έρχονται πάντα μαζί, κι όταν το ένα κάθεται  μόνο του δίπλα σου στο τραπέζι, το άλλο κοιμάται στο κρεβάτι σου...αυτόν τον Αετό δεν θα  μπορέσω να τον βγάλω ποτέ από μέσα μου ...