Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Όλου του κόσμου τ' ακριβά μοιάζουν με δηλητήριο.....

Η ζωη μας μια βόλτα,χωρίς δρομολόγιο χωρις προορισμό... κοιτάμε το τώρα γιατί το άυριο αργεί,θεοί μου πόσο αργεί...κοιμάσαι και ξυπνάς κενός,ψάχνεις να βρείς τι είναι αυτό που σου λείπει,δεν ξέρεις αγάπη μου;Είμαι εγώ που σου λείπω...χωρίς την ανάσα μου θα είσαι μισός...χωρίς το γέλιο μου θα είσαι ένας κοινός θνητός,που σκορπίζετε σε ξένα μάτια για να πάρει την επιβεβαίωση της στίγμης και όταν την πάρει γυρίζοντας στους τέσσερους
τοίχους θα νίωθει ποιό λίγος και ποιό μόνος απο ποτέ....
Οι μοίρες δεν φταίνε μην τα βάζεις μαζί τους φταίει που όλα είναι λίγα και μισά
μέσα στο μυαλό σου,φταίει που της προκάλεσες όταν φοβόσουν να αντιμετωπίσεις την ζωή
 με τα δικά σου φτερά και ένα πρωί μπροστά στον καθρέπτη τρόμαξες.... 
Φταίει που συνεχίζεις να τρομάζεις κι ενώ ξέρεις την αλήθεια,προτιμάς να βάζεις το κεφάλι στην άμο ποιό βαθια....Φοβάμαι ψυχή μου που δεν θα είμαι εκεί να σου κρατίσω το χέρι,λυπάμαι και πονάω που δεν μπόρεσα να φωτίσω την ζωή σου με ένα μου χαμόγελο και πως θα μπορούσα ...δεν είναι ένα εγωιστικό παραλήρημα συγχώρεσέ με οι θεοί αποφάσισαν...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου